EY BA?KASINA B?R?NEN
Kübra Yurtbaşı

  Sayı: 64 - Nisan / Haziran 2009

Tweetle

(Gazze'de insanlığın öldüğü gün)
Bakışıyla geçerdi çimenler üzerinden
Ezilmesin diye karıncalar...
Yürümeyi bilmezdi.
İncitmek duygusu ağırdı kendinden...
Ayakları çamura bulanmasın diye
Asfaltı icat eden insanlar
Ayırdı onu, sevgilisi topraktan...
İnsanlığın üzerine kara bulut gibi
Çöken üst üste yığılı katlar.
Hani hiç el uzatamayacağı hayali olan yıldızları
İnsanlığın göğünden kopardılar
Bu yüzden üşüdü her gece sessiz düşleri...
Yıldızlara bakışını konduramadan...
Yalnızlıkta büyüdü tohum misali
Aydınlığın bağrına doğru...
Çepeçevre kuşatılmış karanlıktan.
Hiç bir karanlık gözlerini geçemedi.
Bir anlayan olsa idi düşlerini
Verecek yüreğini kendisi olan.
Arttıkça çevresinde kalabalıkları
Dost bildi kendisi olan yalnızlıkları.
İçinde bin çığlık insanlığı yutacak olan:
Ey başkalarının nabzında kalbi duracak adam
Tükenen her günde geriye yalnızca başkası kalan
Hep bir başkasının gözüyle hayaller kuran
Ey
Başkasına bürünen
Kalk ve uyar
Kendini!
Ey hep bir başkası gibi görünen
Kalk ve uyandır
Kendini!