Hazan yaprakları
Erdal Kozankaya

  Sayı: 89 - Temmuz / Eylül 2016

Tweetle

Mevsimlerden yine bir sonbahardı

Tabiata ayrılık hüznü çökmüştü sanki

Bir doğumun yaşamın ölümü gibi

Dışarda acı acı serin esiyordu güz yelleri

Birden gözlerim dalında tek kalmış

Sararmış solmuş asma yaprağına takıldı

Bir sağa bir sola sallanıyordu durmadan

Belli ki ayrılmak istemiyordu dalından sevdiğinden

Daha fazla dayanamadı rüzgâra dalından koptu gitti

İşte o an çok hüzünlendim gözlerim yaşla doldu

Hâlbuki bir ilkbaharda taze bir yapraktı dalında

Yaz mevsiminde meyveler vermemiş miydi

Şimdi ise ölüm anını hazanını yaşıyordu sanki

İnsan da öyle değil miydi çocukluğu gençliği ilkbaharı

Evlenip çoluk çocuğa karışması yaz mevsimi gibi

Yaşlılığı ihtiyarlığı sonbaharı gibi

Ansızın esen güz yelleri yaprakları uçurduğu gibi

Ölüm de gelir ansızın ruhları bedenden ayırdığı gibi

İnsanoğlu ibret alabilseydi eğer

Dünyada ibret alabilecek o kadar çok şey var ki.