|
|
|
Eğitimin binbir tarifi olabilir. Ama kimse maksadın, insanı doğruya, iyiye ve güzele yükseltmek olduğuna itiraz etmez, edemez. "Yetiştirmeyi üstlendiğim kişiyi, kapasitesinin en yükseğine çıkaramam" diyecek bir eğitim sistemine herkes güler. Bu; ya kendisinin, ya programının (hattâ ikisinin de) yetersiz olduğunun itirafı olur. Sadece eğitim sisteminin değil, her sistemin hedefi mükemmellik olmalı. İyi, doğru, güzel ve mükemmel.
İnsan dışındaki varlıklar, kendilerine çizilen bir hayatı yaşarken... Meselâ tavuk hep yumurtlar, inek hep süt verir, arı hep bal yapar, örümcek hep ağ örer ve saire. Kuş pilotluk okuluna, ördek yüzme kursuna gitmez. "Eşref-i mahlûkat" ise, her sahada beşikten mezara kadar eğitime muhtaç. Hattâ anne karnındaki bebeğin, annenin her fiilinden etkilendiği düşünülürse, insan eğitiminin, beşikten önce başladığını bile söyleyebiliriz. Meselâ kitap yazan birinin tesiri, ölümünden sonra da devam eder. Öyleyse insanı, ölümden sonrasını da hesaba katarak eğitmek lâzım. İnsanı rehbere, kılavuza, eğiticiye muhtaç yaratanın, ihtiyacın neyle ve nasıl karşılanacağını takdir etmemesi ve kullarına duyurmaması düşünülebilir mi? İnsan bu; mükemmele ulaştıracak öğretmen ve müfredattan başkasına emanet edilemez.
Mükemmellik... Yaratıcı'nın lütfettiği kabiliyetlerin en yüksek seviyede kullanılması. Kusursuzluk değil... Doğruya, iyiye, güzele tırmanmak. Kendini aşmak. Her an, bir önceki an'dan üstün olmak. Bunu hayat haline getirmek... Başkalarını geçme, başkalarından üstün olma, başkalarını gözden düşürme, nasıl olursa olsun rakiplerini saf dışı etme hırs ve hasediyle kendini de etrafını da perişan etme değil. Kemale erme!.. İşte bunun eğitimi... Ve eğitim bunun için...
İnsanı kemale erdireceğini söylemeyecek dünya görüşü, din, fikir, ideolocya, felsefe olabilir mi? Kim, "insanı varabileceği seviyeye yükseltemem ve yarı yolda bırakırım" diyebilir? Kim benim maksadım iyi insan yetiştirmek değil diyebilir? Bu, sadece yetiştiricinin değil, eğitim programının ve bu programın kaynağı fikir ve inancın da yetersizliği ve kusuru...
»Devamı |
|
 |
Maarif
Necip Fazıl
Evvelâ tâbirden başlayalım işe: Eğitim, pek buruk bir kelime. Maarif tâbiri gibi, güneşi, toprağı, bağı ve bahçesi, arkları ve kanallarıyle bütün bir mâna iklimi arz eden bir mefhum yerinde "eğitim" kelimesi bilmem ne dereceye kadar meselenin sesini verebilir? Bu tâbir bana "er eğitimi" gibi, basit bir kadroya ait, basit bir iş hissini veriyor. Onda "maarif" gibi, zengin kafaları donatabilecek bir kültür ifadesi bulamıyoruz. Onun içindir ki, ele maarif dâvâsını alınca evvelâ dil bahsini öne sürmekten başka bir giriş yolu göremiyorum.
|
|
|
 |
Çeyrek asır
Dergi Editörü
Kardelen, ilk olarak 1996 yılının Ocak ayında yayınlanan 9. sayısında "eğitim" mevzuunu ele aldı. Sol üst köşesinde "Hepiniz çobansınız; güttüğünüz sürüden mes'ulsünüz." Hadisinin yer aldığı siyah beyaz kapağında, o gün cemiyete hâkim olmaya başlayan kötülükler arasında çaresiz kalmış bir kız çocuğuna "Beni bu canavarlardan kurtaracak 'Çoban' nerede?" sorusunu sordurmuştu. 32 sayfadan ibaret sayımızda, o gün eser kaleme alan yazarların pek çoğu ya henüz lise talebesiydi veya liseden yeni mezun olup üniversiteye başlamıştı.
|
|
|
 |
Maariften eğitime
Site Editörü
Ülkemizin eğitim işlerinden sorumlu olan bakanlığın ismi, aradaki "Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı" olduğu zamanı saymazsak, yaklaşık yüz yıldır "Millî Eğitim Bakanlığı". Bu asırlık kurumumuz birden ortaya çıkmış değil elbet, Devlet-î Âlî Osmanlı zamanında da eğitim meselemize bakan bir "nâzırlık" vardı: "Maarif Nâzırlığı"
|
|
|
 |
 |
Kazandıklarımızı kay...
Yusuf Karagözoğlu
Kazanmak deyince hemen akla ahlâk-karakter kazanmak, kültür-medeniyet kazanmak, para, mal, servet kazanmak, şan-şöhret-iktidar kazanmak, eş - dost - arkadaş kazanmak, başarı - ödül kazanmak, tecrübe kazanmak gelir. Bunun tam tersi de olabilir. Dürüstlüğümüzü - samimiyetimizi –fedakârlığımızı; malımızı - servetimizi, eşimizi-dostumuzu, itibarımızı - saygınlığımızı - prestijimizi kaybedebiliriz. Saydıklarımın tümü doğal hayatın seyri içerisinde olanlardır. Yaşadığımız bu hayatta kazanmak doğal olduğu gibi kaybetmek de doğaldır.
|
|
|
Kardelenden haberler...
Kardelen Dergisi
M. UÇURUM 104. SAYIYI DEĞERLENDİRDİ
"dunyabizim.com" adlı internet sitesinde yeni çıkan dergilerle ilgili değerlendirmeler yazan, aynı zamanda Milat Gazetesi yazarı Mustafa Uçurum, Kardelen’in 104. sayısı ile ilgili bir değerlendirme yazısı kaleme aldı.
|
|
|
Hasret ve hüsranla g...
Halis Arlıoğlu
Önceki Kardelen sayısı “Çin zulmünü ve Doğu Türkistan”ı konu edinmiş. Derginin sayfalarını karıştırırken yukarıdaki başlık bana, merhum O. Yüksel Serdengeçti’nin şu ateşli ve içli şiirinden biri olan “Ağıtlar”ı hatırlattı ve Vagonlarla Sibirya sürgünleri, M. Cemiloğlu’nun, Yusuf Alptekin’in çileli hayatları ile Âzarbeycan'ın işgâli, bir film şeridi gibi gözlerimin önünde tekrar canlandı…
“Yıllardır yıllardır, hayâller kurdum.
Seni anam...
|
|
|
Dost cemali
Mehmet Hasret
Dostum, sen karınca terbiyesi görmüş adamsın, nice terbiyelerden geçtin, sabrettin, sabrın hazine oldu üzerinde; o vakit kurşun işler mi cemaline senin, sen yürüsen barut kokusu dağılır, keder iz tutmaz; acı çekmenin, acıya ilham olmanın değil, huzur vermenin adamısın sen…
|
|
|
İnsanlığın maarif da...
Büşra Doğramacı
Rüzgârlı bir odada yanan mum
Hayat, karanlık devirler saydığımız bilinmez zamanlardan bu yana doğanın ve dış dünyanın getirileri ile insanlığın gelişimi ile evrilmiştir. Kendi kendine ve birbirine yetmeye çalışan insan kimi zaman öğretmen kimi zaman öğrenci rollerinde olmuştur.
|
|
|
İki kelime arasındak...
Gülşen Ayhan
\
“Bu oda hayal kırıklığından yapılmış, duvarları bu yüzden ses geçirmez değil; dışarısının bütün sesleri, komşuların telefonları, radyo sinyalleri, sinema salonlarında konuşulanlar, tiyatro hollerindekiler, hepsi bu ses geçiren duvarlardan içeriye doluşuyor.”\
R.Ö.
Takvimler sadece rakamsal bir kayıpla terk etmiyorlar asıldıkları duvarları, her yaprak zamana diş geçirmişliğinin kanıtı olarak üze...
|
|
|
|
|
|
