Aslında söylenmek istenilenlerden biri de bu hoşnutsuzluğun uçurumunda yuvarlanan sahte gözyaşlarını biriktirmiş olan kavanozadır. Artık gelinen yerden dönüşün yasak meyveleri yemekten geçtiğini biliyoruz. Yapılmak istenen de bu dünyadan dışlanmak değil mi?

Felsefe bir iç, bir dış görür. Öznel örgü-dizisi içle ilgili, nesnel ilmek-dizisi dışla ilgili, konu başlıklarında olduğu gibi…

Oysa iç, sadece bir özne kalmanın dışında bir karşı oluştur, aynı zamanda; içte kimlik kazanan, cevher olan tür tür kavram-nesneler vardır çünkü… Örneğin fiillerimizin içimizdeki sigortaları bu nesnel lehimlenmenin özgül değerlerini yansıtırlar ve kanıtlarlar…

Daha çocukken yalnız kalmanın nasıl bir duygu olduğunu bilir misiniz? Anne de var, baba da var. Fakat öksüz ve yetim gibi yaşamak! Bu durum çocuklarda bir duygusal sarsıntı yaratır. İşte ben bu duygusal sarsıntıları yaşayan çocuklardan yalnızca biriydim.

Yalnızlık insan tarihi ile başlayan bir olgudur. Hz. Âdem’le başlattığı eylemdir Yalnızlık. Bu bir terbiye midir, yoksa ceza mı? İnsanlar bazen olumlu bazen de olumsuz yorumlanmış, açılımlar yapılmıştır. Modern psikoloji bunu bir “hastalık”, tasavvuf ise “çare” ya da “pişme” olarak değerlendirmiştir.

Hayatın kurmacasına, olayların yönetilmesine etkilenmemek elde değil. Öyle büyük bir sistemin içinde herkes gibi ben de küçük bir çarkım ve insan etkileniyor işte…

Öyle ki, o büyük sistem beni, seni, bizi ve en neticesinde herkesi hesaba katmış, ne yapmamız gerektiğini söylemiş, sonuçlardan bahsetmiş, hattâ sonuçlardan çıkan sonuçları bile söylemiş. 

İslâm - Batı İlişkileri Tarihine Giriş

“Allah dileseydi sizi tek bir ümmet (millet) yapardı” hükmü gereği, Allah dilememiş ve insanoğlunu farklı milletler halinde yaratmış. Bu milletlerin bazıları medeniyet halini almış, bazıları unutulmuş veya medeniyet kaynağı olan diğer milletler arasında erimiş gitmiş.