Hz. Mevlâna, ter vemümasil ifrazat karşısında insanın takındığıtavra bakıp, nefsin tıynetini, bencillik ve kibrini faş eder: "Başkalarınınkilerden tiksinir, kendisininkilerden en ufak bir rahatsızlıkduymaz;kendisini bu derecedemübalağa eder.O farklıdır ve başkalarından üstündür."Üzerinde tiksinilecekşey olmayan varlık... Tanrı... Brehbreh!.. Kendiniyüce görmek uğruna, kendini kandırıyor.
Bu tavrın bir istisnası yok değil... Kerkük türküsü, bunu zarif bir şekilde ifade ediyor:
"Yaz günü temmuzda,
Sen terle, ben sileyim!"
Değil tiksinmek; hoşlanarak, memnuniyetle, hattâ bu imkânı bulduğu için sevinçle silinecek, sevgilinin terleri... Şefkat ve merhametle, sevgiyle, itinayla... Bir sefer değil, hep... Kıyamam senin terlemene...
Bir başka türküdeki ifade bunun da fevkinde:
"Sen doldur ben içeyim
Gerdanından akan teri"(Soma, Erciş, Adana türküsü olduğu söyleniyor)
Annelerin çocuklarının ellerini ayaklarını okşayıp, "yerim seni" dedikleri gibi mecaz... Canan, o derece sevimli... Tiksinmek değil, ikrah bile akla gelmez... Candan aziz... Cihandan üstün... O yoksa can da, mal da, cihan da gerekmez...
"Ya Rab bana cismü can gerekmez,
Cânân yok ise cihân gerekmez."(Fuzûlî)
Hattâ sevgiliye sunduğu için, canını almaya gelen Azrail'e, 'verecek bir şey yok' diyecektir:
"Azrail'e can vermezem, canan aldı canımı"(Erzincan türküsü)
İHTİLAL Necip Fazıl Kısakürek
Yeryüzünde ihtilâl, insanoğluyla beraber başlar.
Yirmibirinci Asra doğru dünyaya sığmayacak kadar ürediği görülen insanoğluna, en başta, doğrudan doğruya ilk insan, babasız ve anasız Âdem Peygamber, ilk tevhid ve hakikat vahidini temsil edici nirengi noktasıdır. İnsanoğlunun, üreyişinde kendisinden hiza ve istikamet alacağı ilk müspet ve hak kutup...
NİYE YAZIYORUM? Dergi Editörü
Müjdecim, Kurtarıcım, Efendim, Peygamberim;
Sana uymayan ölçü, hayat olsa teperim!
Allah'a hamd olsun.
Üniversiteye başladığım ilk yıldan beri, 1994'ten bu yana, bir sayı hariç -ki onda da askerdim- bu sayfalarda yazıyorum.
Şükrediyorum, sebep olanlara dua ediyorum.
Önce nefsim için yazıyorum. Onu terbiye etmek için. Çocuklarım için yazıyorum. İleride babalarının ardından okunacak bir fatiha'ya vesile olur ümidiyle. Temiz ağızla bizim için de dua edecek, masum, mütevekkil, içli Müslümanlar için yazıyorum, yazıyoruz.
15 TEMMUZ'DAN DERS ALACAK MIYIZ? Site Editörü
Risâletpenâh Efendimiz'e Medine'ye hicret etme izni verildiğinde yol arkadaşı olarak Hz. Ebubekir'i yanına almıştı. Ancak yolcular Efendimiz ve Hz. Ebubekir ile sınırlı değildi. Hz. Ebubekir'in azatlı kölesi Amir bin Füheyre Hazretleri ve kılavuz Abdullah bin Üreykıt da yolcular arasındaydı.
“Allah ve Resûlüne itaat”'te bir muvazene kurmuş; bu istikamet boyunca, bütün dünyayı karşısına alacak kadar gözü kara; hem ferdî plânda, hem i&cced...
Gerçek kahramanlar, “ben kahramanım” demez… İnsanlık budur. Nitekim Batılı şair de bunun şuurunda: “İyi insan ol; fakat bunu kanıtlamak için uğraşma” (Eliot, İngiliz şairi). İnsanlık budur; Müslümanlık haydi haydi… Gereken yapılmıştır. “Benim yerimde kim olsa, aynı şeyi yapar”… Dille övünülmediği gibi yazı, şekil, resim ve benzerleri ile de övünülmez. İma dahi edilmez. (Şekspir) in dediği gibi, “kuvvet mahcuptur&rdqu...
Validemizin ism-i şerîfi Remle binti Ebû Süfyan'dır. Meşhur Ebu Süfyan'ın kızı ve Muaviye'nin kız kardeşidir. Ebu Süfyan Mekke reislerinden biridir, Ümeyyeoğulları’nın reisidir. Haşimoğulları ailesinin reisi önce Abdulmuttalib, sonra Ebu Talib’dir. Validemiz çok hüsnü ahlâk sahibi olarak, çok eziyete katlanacak biri olarak yaratılmıştır
Geçmiş olaylar ve târihi konular unutulunca, insanlar aynı şeylerin tekrar yaşanmayacağını sanırlar. Oysa en büyük hüsran ve yanılgı buradan başlar. Onun için merhum M. Âkif, ehli ilim ve irfan bu konuya dikkat çekmişlerdir. Özellikle merhûmun şu ifâdeleri çok çarpıcıdır. O yüzden yıllarca yazı ve sohbetlerde sıklıkla kullanılmıştır.
15 Temmuz'u tiyatro diye düşünenler; kendi tasavvurlarında bir gerçekliği itiraf ediyorlar aslında... İçte hainler, dışta yedi düvel; oyuncak olmayan silâhlarla kâğıt üzerinde demirden bir tiyatro kurguladı; milletin şahsiyeti karşısında gerçek yapılmaya çalışılan tiyatro, tamamen hikâye oldu... Bu durum, tiyatro iftirasını atanların, hikây...
Sanatımızın, özellikle şiirimizin şu andaki seviyesini güneş ışığının yokluğuna mı, yoksa ondan gelen ışığın yansımasını engelleyip, bizi suni bir güneş tutulmasıyla karşı karşıya bırakanlara mı bağlamalı?..
