Ya cennet bahçesidir, ya cehennem çukuru

Mayamız toprak bizim bırak artık gururu

Mezarda sultan olsan garip olsan ne yazar

Hepsi de bekliyorlar üflenecek Sur’u

Felâket bulutları çökmeden Ötüken’e

Türk kağanı Çuluk’tu altı yüz otuz sene

Göktürk’ün bozkurtları Çin’e akın ederdi

Alınan ganimetler uzun müddet yeterdi

Çuluk Kağan ölünce Karakağan baş oldu

Kıtlık bozgun üst üste Türkün gözü yaş doldu

Hazan vakti kanıyorum derinden!

Hasretinle pişiyorum nerdesin?

Söktün yüreğimi madem yerinden!

Mutsuzluğu boşuyorum nerdesin?

Bizler bu coğrafyanın bin yıllık bekçileri,

Asya’nın ta bağrından oba oba gelmişiz.

Önümüzde Melikşah, dalga dalga ileri,

Alparslan’ın gürzüyle, hisarları delmişiz.

Anadolu sathında hem muzaffer, hem geri,

Bazen ölü bir deniz, bazen coşkun selmişiz.

Zamanla ağarır senin de saçın

Çizgilerle dolar yüzün zamanla

Bırakıp gidiyor herkes dünyayı

Sırayla yolcuyuz bizler zamanla

Sakın ha kimseye minnet eyleme

Sakın vurma taşa başını kızım

Diline sahip ol kötü söyleme

Akıtma gözünden yaşını kızım

Meçhul sevgili defterine yazılsın ismimiz

Bilinse ne farkeder bilinmese ne cismimiz

Gözümüze çizilsin hayalde kalan resmimiz

Toprak olur beden ebediyen yaşar vehmimiz...

Kesildi yağmurlar kesildi rahmet.

Sessizliği artık düşüneceğim

İçimde acılar kızıl kıyamet

Bu ateşte inan üşüyeceğim

Yine mahzûn bu gönül, seven yok sevilen yok.

Nedir bilmem sebebi?  âlemde dertliler çok…

Benim garip gönlüme, bir âşinâ olan yok.

Yine mahzûn bu gönül, seven yok sevilen yok.

Kalkmış yörük kervanı, gidiyor yine bugün.

Al yeşil giyinmişler, sanmayın ki bir düğün.

Meler koyun kuzular,  atları da pek yeğin.

Konaklanan her yerde, verilmekte bir öğün.

O türkülerle büyüdüm ben...

Kurşun gibi adamın yüreğini delen.

"Karagözlüm gitme, dur!" diyemezdim,

O duyguları, ayaklarımla ezdim.

Benim bi hikâyem vardı

Kendi hayatım gibi severdim

Kelimelerimle besliyordum onu

Bir gün baktım solmuş yarım kalmış

Onu da diğerleri gibi yıldızlara astım bende

Tuttuğum dileklerle

Zifiri bir gecede girsin diye koynuma

Bilmem tüm yarım hikâyelerimin ahı var belk ide üzerimde

Tamamlamaya mecbur bırakacak bir kâbus

son günü o gündür câhil yasanın

huzura götüren usûl gelmiştir

en büyük bayramı budur insanın

biçâre dünyâya Resûl gelmiştir....

önce

fâreler terk eder gemiyi

en son umut

Anam Aida Rəhimivanın anadan

olmasının 50 illik yubileyi münasibətilə

Süfrədən dağılmaz ruzusu heç vaxt,

Dadlı bişirdiyin aşın, ay Ana!

Tarixə çevrilib, yaddaşa hopan,

Bilibsən qədrini daşın, ay Ana!

Yunus gibi odun yarmak,

Hakdan gelen haber imiş.

Hakkın dergâhına varmak,

Hakdan gelen haber imiş.

Qətrə-qətrə yığılmışam özümə,

Damla-damla tökülməkdən qorxuram.

Xana kimi toxunmuşam özümə,

İlmələnib sökülməkdən qorxuram.

Nəyi tutdu, nəyi andı ürəyim?

Kimi atdı, kimə yandı ürəyim?

Ögeyliyi nə tez qandı ürəyim?

Ürəyimə təpinməkdən qorxuram.

Sevdamızın əvvəlimi? Sonu mu?

İlk arzumuz dəyişdi mi yolunu?

Asanlıqla tapmamışam yolumu,

Bu yolumdan çəkilməkdən qorxuram.

Durgun suların bağladı yosun,

Martı gibi sessiz çırpınıyorsun.

Bir uğultu gibi içimde kopar fırtınalar,

Aktıkça gözlerinden hüzünlü damlalar.