Sen misafir, ben misafir,

Gel Rabbim’in yoluna gir.

Nur dururken niçin bu kir?

Sen misafir ben misafir…

Aşı olmayana ekmek,

Bütün canlılara yemek,

İnsanlara güzel örnek,

İnsan olmak istiyorum.

İnsanları hain, dünya yalancı,

Her şey bir acayip yalan dünyada.

Belki de kıyamet alameti bu,

Gülen nasıl güler yalan dünyada?

istersin ki

yol boyu seni selâmlasın ağaçlar

önüne seriliversin bütün yapraklar

dünya 

sana göre eksenini çizsin

ölü veya diri bütün şairler

sana methiyeler dizsin

bilmezsin ki

şımartılmış çocukların intiharıdır aşk

ilk hayırda kurşuna dizilmesidir

bilmezsin ki

yarı yoldan dönenin kalbi kar tutar

bir daha sırtından vuramaz kimseyi

kan tutar...

aşkın ve hayal gücünün

simgesiydi İstanbul

laf olsun diye

“İstanbul’u sevmezse gönül

aşkı ne anlar”

demiyordu şarkılar

ki o

gerdanlığı olan surlar kadar

yakışmıyordu

hiçbir bedendeki takılar

yeryüzündeki bütün şiirlerin

yörüngesiydi İstanbul

kalemin kaderinin karşılığıydı

tüm dillerin sözlüğünde

“anlatmaya engel yok”un kanıtıydı

bir nakkaşın körlüğünde

ahiretteki cennetin

belgesiydi İstanbul

düşler çerçeve kabûl etmiyorsa

bunun apaçık timsâliydi

kalabalığını

kötüye yormak ne mümkün

hayâtın müjdesi veriliyordu işte

cennet nüfûsunun emsâliydi

bilinen bütün şehirlerin

bilgesiydi İstanbul

Galata’dan havalanan Hazarfen

karadan gemiler indiren Fâtih

hâfızasını

ne kitaplar yazabilir şimdi

ne de taşıyabilir târih...

bir şâirin tevâzûsu

ne kadar olur bilmiyorum

gözlerimin yeşiliyken

yalancılıkla suçlanmamın sebebi

kararlı bir hâkim tavrıyla

küçümsenirken eylemimin edebi

sinmiştin göğsüme

yanık bir bozlak gibi

De kimə lâzımdır, nəyə gərəkdir,

Dostların könlünə yatmayan şeir!

Fəhlənin ruhunu qanadlandırıb,

Alimin ağlına batmayan şeir.

Köməyinə yetişmədi kimsəsi,

Haray çəkib hey ağladı Xocalı!

Çalın-çarpaz dağlar gördü sinəsi,

Dərdimizə dərd bağladı Xocalı!

(Kudüs’e)

serçe mütevazılığında, güvercin edasında

sınır tanımayan kaç kuş geçti üzerimizden

sokaklarına çocukların haram olduğu günde

hangi yaraya pansuman hangi sızıya çare bulundu

sınır tanımayan yeryüzü doktorlarından öte

Sen bizim oralarda

Bilir misin

Günler nasıl geçer?

                     Kan ağlarken yürekler

                     Diller kızlcık şerbeti içer.

Dalıp dalıp gidiyorum geçmişe,

Her anım baştanbaşa endişe.

Kör olmadan, kör yaşadım bak işe,

Kınamak olmaz mı, kurnaz dünyayı?

(Kardeşim Ahmet Karabacak’a)

Filistin ah Filistin ey yetim evlâdı Evlâdı İslâm’ın,

Seni andıkça kan ağlar bütün azası insanın.

Bugün 14 Mayıs matem, şehidler verdin ard arda,

Melekler yas tutar tülbent takınmış ak bulutlarda.

Sen ey insanseverlikten devamlı bahseden dünya,

Denizden arşa dek dünyayı her an kirleten dünya!

Duman basan, çiskin çökən

gözlərimsən, Azərbaycan!

Əyim-əyim, büküm-büküm

dizlərimsən, Azərbaycan!

Allah! Ömrün yolları nә daşlı-kәsәklidi,

Addımbaşı yolumda qar gördüm, şaxta gördüm.

Sinәlәrin altına diqqәt ilә baxanda,

Çoxlarının qәlbini daş gördüm, taxta gördüm.

Oxuma son məktubumu,

Adında ayrılıq var.

Sənsiz içdiyim şərabın

Dadında ayrılıq var.