Direne direne çoğaldı içindeki öfke

Dalga dalga

Kin kusan zalime

Direnişin taşla sapanla destanlaştı

Övgülerin geçmişten geleceğe mesajla

Al kanlara boyandıkça bedenin

Düşmanın yüreğinde korku

Dağ gibi büyüdü

–Fatma! Sen neden dans etmiyorsun?

–Ben dans etmeyi bilmem küçükhanım.

–Ha ha ha ha!..

–Hi hi hi hi!..

–!!!! (mor, kırmızı, sarı; her renk mevcut)

Birinci ses alaycı, küçümser, baskın.

İkinci ses ise mahcup, küskün ve ezik.

Tahmin edeceğiniz gibi genç gence eğlenilen bir mekân burası.

Küçük ama bana hiç dar gelmeyen balkonumda mutluluk rengindeki çayı yudumlarken gözlerim bir noktada sabitleşiyor. Çörekotundan biraz daha büyük, siyah bir cisim… Birkaç saniyelik bir duraklamanın ardından kimliği hakkında kesin kararımı veriyorum; bu bir sarmaşık tohumu.

•Gitmeler olmasaydı kalmanın ne kıymeti olurdu?

•Rötar yapmayan tek şey eceldir.

•Ne bildiğinden çok ne yaptığın önemlidir.

•Sevmek marifet ister sevilmek emek…

•İnsanın içi karanlıksa dünyası da karanlık olur!..

•Doğrular yalındır yalanlar süslü.

Pişmiş kilden yapılan kaplar Anadolu insanının günlük hayatında tartışmasız önemli bir yere sahip olmuştur. Topraktan yapılan kaplar, asırlar boyu hikâyelere, masallara, destanlara, şiirlere hattâ resimlere ilham kaynaklığı etmiştir.

Toprak kaplar, içinde taşıdığı türlü türlü gıdanın insanın canına can katması da bu yüzden belki de. Toprak kaplar mutfakların bir köşesinde sessizce yerini alırken, hikâyelerini de gücü yettiğince sessizce fısıldamış kulaklarımıza ve ruhlarımıza asırlar boyunca.

Acil servis girişine yürek dağlayan sesiyle yeni bir ambulans yanaşmıştı. Yıllardır doktor olmama rağmen hâlâ alışamamıştım bu sese. Ne zaman duysam içimde hep bir yerler sızlar, hep bir şeyler kopar giderdi. Bir fobi, bir korku, bir ürkeklik duygusu haline dönüşmüştü. Sanki canımdan can koparılıyormuş gibi geliyordu. Acil tedaviye sanki ben ya da benim bir yakınım ihtiyaç duyuyormuş gibi hissederdim. Saçma belki ama öyle işte. Yaşam ile ölüm arasında farklı bir çizgiydi, farklı bir hikâyeydi. Ve yine böylesi bir hikâyeye şahit olmak üzereydim. Ekibim ve ben, eksiklerimizi gidermiş, hazırlıklarımızı tamamlamış müdahale için bekliyorduk. 

belki

günübirlik aşklardı

hayatın

tutunca elde kalan dalı

belki

her çiçekten bal alınırdı da

her petekte aynı tadı vermezdi

aynı çiçeğin balı

“Kapalı odanızdan çıkın, çevrenize bakın ve yanıtlarınızı sokakta arayın. Her yerde barışçıl ve silâhsız yurttaş yığınlarını kurşunlayarak iç savaşı başlatan bizzat hükümet olmamış mıdır?” Lenin (İki Taktik)

Aydınlar ya da aydın sorunu üzerine yazılmış en bilindik derli toplu kitap Jean Paul Sartre tarafından yazılmıştır “Aydınlar Üzerine” (Plaidoyer pour les intellectuels) . Geçtiğimiz yıl okumuştum aydınlar üzerine kitabını. Sartre, tarihte Nobel ödülünü ilk reddeden kişidir bunu açıklarken “resmî ödülleri hep reddetmişimdir” diyordu… 

Yine hatırladım adını bu gece

Hatıralar aklımdan bir bir geçince

Buz gibi yüreğim hatrınla eridi

Anladım ki seni unutmak işkence

Ah! Benim nazlı yârim! 

Sevmeye doyamam seni ben;

Bakmaya kıyamam.

Zehir olsan çekerim seni, lâkin

Koklamaya kıyamam!