İşte biz böyleyiz

Kara taşlara yazılan ağıtlarımızla

Çepe çevre şehri kuşatan surumuzla

Yıllara meydan okuyan hevsel bahçelerimizle

İşte biz böyleyiz

Siftahını ne zaman duyduğumu hatırlamıyorum. Ses denilen hissi anlamaya başladığım ilk anlarda olmalı. Kulağıma gelen ilk çıtırtıyı, yattığım beşiğin tavana bağlı, adına sikke denen halka gıcırtısıyla karıştırmışımdır muhtemelen. Odun sobasındaki ince dalların sesiyle, pervaza konan serçelerin ayak sesleriyle birlikte erişmiştir mermerşahiden dikilmiş arakçınlı kulağıma.

●Şiir bir şeyler anlatmalıdır: Bazen doğrudan bazen de dolaylı olarak. Anlatılan şeyle, kesinlikle şiirin estetik boyutuna halel getirilmemelidir. Anlatırken şiiri nesirleştirmemek gerekir. Nesir şiir diye bir şey yoktur! Şiir şiirdir, nesir nesirdir...

●Şiirin şiir olabilmesi için kullanılan araçlardan biri de imgedir. Ama şiir zorunluluğu reddeder. Şiir, özgürlüktür, mahkûmiyet değil. Nesnel gerçekliği imha eden imge anlayışı şiire bir şey katmadığı gibi şiirden bir şeyler götürür!..

Efeliğin, öfke sever paratoneri

Dur, sus dinlemez

Dinginlikten almaz nasibini

Gider hep burnunun dikine

Kimi zaman kaş yapılmak üzereyken

İnsanın boğazı kırk boğumdur

Sözü boğa boğa söyler

Bazen insan gibi söyler

Bazen ağa ağa söyler

Orta asyalıyız Oğuz soyluyuz

Pala bıyıklıyız uzun boyluyuz

Güzel ahlâklıyız iyi huyluyuz

Bizde yanlış olmaz bizler köylüyüz

Cümlelerim hey! Dökül.

Yüreğimden çık! Sökül.

Dilimde bir kelepçe,

Çözülmeyen bilmece.

Yağmurlu bir gündü, hayallere dalmaktan onu alıkoyansa bir rüzgâr uğultusuydu. Suyun ve rüzgârın aziz buluşması içerisinde melankoli halinden uyanıklığa şöyle bir süzüldü. Karşısında Saat Kulesi tüm hışmıyla “ben burdayım” dercesine duruyordu.  Soğuk ne yağmura ne de rüzgâra aldırmadan yüzüne inen bir şamar gibiydi.

Dünyada kurulu düzen O'nundur

Yürüyen uçan ve yüzen O'nundur

Bilinen ne varsa duygu nâmına

Güldüren O'nundur üzen O'nundur...

kimse bir şey bilmiyordu

kimse her şey bilmiyordu

aklıma geldiğinden olacak

ben her şeyden eksik

seni saymazsak

Qucaq açdi gülə sinəm,

Bəlkə bir az gülə sinəm.

Gözlərimin giləsinə

Bir damla yaş keşik çəkir.

Çarıq geyib, düşdüm yola, gedirəm,

Heç baxmadan sağa, sola, gedirəm,

Qırx budaqlı ağac* ola, - gedirəm,

Altının kölgəsi gözəl, nə gözəl!

Ekimin ilk günü yağan sağanak yağmur

Eylülden kalan beddualar temizlendi

Yağmurdan sonra kalan su sesi duyulur

Bahara açılan kapılar kilitlendi

Bu gün yüreğim kandil,

Dökülsün gözlerinden pişmanlıklar,

Gökten yağan kar gibi bir bir.

Masmavi denizlerde, martılar kadar hafif,

Sonsuzluğa yükselen, gökte bulut olsaydım.

Yolcular el sallasa, şu geçen gemilerden,

Yıkılmış gönüllerde, ben de umut olsaydım.

Məndən uzaqdasan, yoxsan yanımda,

Qarışıb yenə də fikrim, xəyalım.

Qorxu gözlərimdə, təlaş canımda,

Qəlbim rahat olmur, dərk etmir ağlım.

Ay! Beya Habibem üzüm gözlü,

Mındırıcık Habibem tatlı sözlü

Ay! Beya Habibem ayçiçek tarlasında altın saçlı,

Istıranca dağlarında zelenikalar açtı

Şubat damla damla erir gözümde

Hasret kalıp kalıp, donar yüzümde

Güneşe sarılıp yatsam da artık

Bir tebessüm koparamazlar gülüm