|
Benliğini arayan
Mertali Mermer  Sayı:
106 -
 (I)
Yalnızlığı özüne ekleyen
Bir şairin kendisidir yazdığı şiir
O eski alışkanlığıdır, bırakmadı.
Hep eskimiş imgelerle karşılaşır
Ellerinden tutup, bana getirir
Diğer alışkanlığı devam ediyor hâlâ
Yeterince saklayamaz kendini
Bu nedenle alışmıştır anlaşılmamaya
Avcıları korkuttuğunu yazarlar
Durup, son dizede anlatır nedenini
Hangi rıhtımda denizi kucaklıyor şimdi
Arıyordu şair, buldu mu kimliğini
O dikkatsiz yürür, unutkandır, biliriz
Üşüyen dizeleri besler penceresinde
O dizeleri yakalayıp, götürebilirsiniz
Bir papatya niyetine eşinize
(II)
Papatya dedim de hatırladım
Gülerdi bu kelime, şiirde geçtiğinde
Ama acıtan yanıyla
Papatya tarlası gelirdi gözünün önüne
Tekrir sayılmaz çok kullanılması
Papatya kokusu bulunan dizelerde
Papatya nerede koklanır peki
Otobüsün uğramadığı şiir durağında
(III)
Bu son bölümdür, yazarı bilinmeli
Onun şiiri aşkı anlatır
Yemek meraklısı lokantaları
Sıra gelmez aşçıya, o ne anlar
Kederin şiirle nasıl kesiştiğini
Suratını hep yemek buharı kaplamış, aşçı
Daima bir sıcaklığı öpmüştür
O şair midir ki mürekkep kokusu tanısın
O aşçıdır, bu şiirde bir imge
Anlatmak için bazı şeyleri
Araç olacak belki de
|
923 kez okundu.
Yazara Mesaj
