Kara kara hayatlar
Hakan Elieyioğlu

  Sayı: 75 - Ocak / Mart 2013

Tweetle

Armağandır halamdan

Çalar saat bize.

Zıplatırdı yatağımızdan,

Trene geç kalmasınlar diye.

Uyanırdı ağabeyim,

Yanımın solundan.

Kalkardı anneciğim,

Demir yaylı divanından.

Ayrılmazdı ağabeyim

Seccadeye baş koymadan.

“Tren seni beklemez, sen treni bekle.” der babam.

Tren bekleyen yok bugün,

Yolculuk kara yolundan.

Altı çeyrek de kaldırılmış istasyondan.

Vagonlar yoksullaşmış,

Biletçiler sıkılmış insansızlıktan.

Ne gelen varmış, ne de giden garlardan.

Kara trenin isli koltuklarında,

“Makinist düdük çal” komutuna ayak uydurduğumuzda,

“Simidallan…” diye bir ses duyduğumuzda

Balıkısık simitçilerini görürdük karşımızda.

Aslı beş para etmese de,

Kokusuna beş lira verirdik lahmacunun.

Şişe ayranın şıngırtısına aldanıp da,

Kaptırırdık ayrancıya

Babamızın son bozukluğunu.

Kızardı annem boşa giden her şeyimize.

Karabük' ten Zonguldak' a kadar

Karalar bağlardı herkesi.

Yenice' de nefes alırdı,

Kara vagonun misafirleri.

Sonra madenci alırdı

Kompartımanda yerini,

Makinist düdük çalar,

Gelirdi ayrılık vakti.

Karaelmas Ekspres ağırladı,

Yenicelisini, Işıkverenlisini…

Taşırdı ayırmadan,

Küfesini, kefenini.

Kimse tanımaz olmuş bugün;

Ne Gökçebeylisini, ne de Kölemenlisini.

Uzunkum' a getirmiş

Hükümet reislerini.

Toplanmışlar bir arada

Milletin efendileri.

Selâmlamış Yeniceli

Kendi temsilcisini.

Unutulmamış bugün

O günlerin izleri.

Uzun Mehmet' in torunlarıyız biz,

Madencidir her bir tabiatımız.

Onunla aşına, eşine kavuştu atalarımız.

Sabırlı olmak onlara yakıştı,

Vefalı olmaksa bize…

Kara elmasın altında yatan şehitleredir,

Selam ve dualarımız…