Allah
Ahmet Mahir Pekşen

  Sayı: 81 - Temmuz / Eylül 2014

Tweetle

Rabbim kelimeler ver, sene yazabilecek,

Gönlüm bir evren olsun, beynim semaya mercek,

Zerrenin sözlerini duyabilsin kulağım.

Manevî âlemlerden, boş dönmesin ulağım.

Işıktan harfler göster hecelere can veren,

İlham perisi gelsin bana heyecan veren.

Vesveseyi, şüpheyi öteye atayım ben,

Kibri, efelenmeyi, şeytana satayım ben.

Güneşten ışık alıp çekeyim kalemime,

Süreyya’dan nur doğsun karanlık âlemime.

Aklım aciz, gönlümün yanında şimdi yamak.

Ne zor iş hep düşünmek ve hiç kavrayamamak

Hikmetini göreyim ne olur yardım et de.

Akrebin yavrusuna duyduğu merhamette.

Kedinin tüylerinde, gözünün irisinde,

Kanaviçe işlenmiş bir yılan derisinde,

Gönlüm kendine gelsin, gel bir daha ruh üfle,

Açıklanamaz feza, kuru bir tesadüfle.

Sırları çözmek için, yardım Allah’ım yardım.

Annem doğmadan önce, hangi diyarda vardım?

Beynim bir et parçası, ona akıl yüklenmiş.

Bir avuç toprak insan, balçığa ruh eklenmiş.