Güneş
Mesut İlkay Yanık

  Sayı: 87 - Ocak / Mart 2016

Tweetle

Günbegün kaynayarak kudurur gökte güneş.

Kızmakta, çatlamakta, alevlenmekte güneş…

Küre-i arzın bütün zorunu biz çekerken

Niçin böyle yanar ki bizden yüksekte güneş?

Yoksa onun başı da kara dumanlarda mı?

Yana yana bir yol mu arar boşlukta güneş?

Derdi nice? Eşi kim? Yurdu uzak yerde mi?

Niçin böyle ayılmaz bir sarhoşlukta güneş?

Döner durur bir derin karanlığın içinde,

Hayallere sığmayan şu sonsuzlukta güneş…

Ki, fezada yer tutan bunca yığın içinde

Işıklar dağıtan bir küçücük nokta güneş…

İnce ince işlerken Tanrı'nın kader tığı

Mukadder sönecektir onun da tüm ışığı...

Ki, sarınca başını o yokluk sarmaşığı

Yokluğu da tadacak kör karanlıkta güneş...