Trabzon’um
Mehmet Balcı

  Sayı: 91 - Ocak / Mart 2017

Tweetle

Bilmem seni nasıl ben anlatayım

Dünyâya bedelsin sen Trabzon’um

Cümleler yetmez ki seni övmeye

Dünyâya bedelsin sen Trabzon’um

Anasın sen, dedesin sen, yârsın sen

Matur Dağı tepesinde karsın sen

Seviyorum yüreğimde korsun sen

Dünyâya bedelsin sen Trabzon’um

Güzel insanların, şanlı mâzin var

Kemençen var, kavalın var, sazın var

Peştemallı, al yazmalı kızın var  

Dünyâya bedelsin sen Trabzon’um

İlkbahar çiçekle, kışın karınla

Kırmızı, eflâtun, yeşil, sarınla

Fındığın, hamsin ve elma, narınla

Dünyâya bedelsin sen Trabzon’um

Kolbastı oynarlar oğlanlar, kızlar

Kemençe çalmazsa yüreğim sızlar

Sende bir başkadır baharlar, yazlar

Dünyâya bedelsin sen Trabzon’um

Pınarların vardır şirin gözeli

Dağların kekikle, sümbül bezeli

Dünyâda bulunmaz senden güzeli

Dünyâya bedelsin sen Trabzon’um

Kaval sesi dinler dertlenen canlar

Kemençeyi dinler efkârlananlar

Dağlarını gezer içi yananlar

Dünyaya bedelsin sen Trabzon’um