Gölge
Erkan Karakaya

  Sayı: 100 -

Tweetle

tüm varlıkların yanında duran karanlığım ben.

bazen bir taşın, bazen bir ağacın…

bazen de bir insanın ardındadır siyah tenim.

gün battığı zaman bile, en karanlık zifiri gecede,

ayın ve yıldızların ışığıyla sürdürürüm hayatımı.

kıyamete dek yaşayan benim.

ben, gölge…

çiçeklerin bedenine bürünürüm,

ağaçlarla salınırım rüzgârlarda,

ama onlar gibi kokamam.

bazen bir gül, bazen de bir dikendir

sığındığım varlık.

yaşayabilmem için;

canlı cansız her şey şarttır bana,

onlar olmadı mı?

benim de ölümüm gelir yanıma.

benim adım gölge…

genç kızlarla ufukları karartırım,

ufukların derinliklerine baka baka.

çöllerde mecnunlara yoldaşlık ederim,

varabilmek için leylalara.

ferhatlarla balyoz sallarım dağlara taşlara;

şirinlere hayat götürebilmek için bir damla.

zeburlarla fırında pişer,

yusuflarla kuyulara atılırım,

aşkım içimde yana.

nereye gitsem yorulmak bilmem ben.

bir o diyardayım bir bu diyarda.

çolak, topal, âmâ bir seyyahım ben.

ben gölge…

özgürlüğe uçarım gökyüzündeki beyaz güvercinlerle.

kalem olup yazarım, silgi olup silerim.

nice sevdalılar vardır,

kollarıma girip ağlaşan.

nice dertliler vardır,

habersizce, benimle aynı sırrı paylaşan.

sırdır, ayıptır;

yaptıklarımın hepsini anlatamam.

sen hiç istemesen de

pervasızca senin peşindeyim.

benim adım gölge…