Et yiyen, etçil,

Ot yiyen, otçul

Ya insan canı yiyen?

İnsancıl olacak değil ya!

Yamyam, yamyam.

Hem huzura hem murada

Ermenin zamanı şimdi

Son menzile son sevdaya

Varmanın zamanı şimdi

Kulak ver şairi dinle

Zamanım geçsin seninle

Kolumu dikenli güle

Sarmanın zamanı şimdi

Ellerimi eline al

Görme rüya görme hayal

Her evin damında hilâl

Görmenin zamanı şimdi

Doğru oku kitabını

Güzel eyle hitâbını

Zulmedenden hesabını

Sormanın zamanı şimdi

Sök at içinden kirleri

Bulandırma nehirleri

Kolundaki zincirleri

Kırmanın zamanı şimdi

Bakmazlarsa da çağrına

Mazlumları bas bağrına

Tatlı canı hâk uğruna

Vermenin zamanı şimdi

Bir bak eski devirlere

Sokaklardaki kirlere

Özlediğin şehirlere

Girmenin zamanı şimdi

İnsafsızlık zulüm riyâ

Kâbusa döndü her rüya

Özlemim yeni bir dünya

Kurmanın zamanı şimdi

Mehmedim sen kork kendinden

Kurtul düşmanın bendinden

Düşmanını tam kalbinden

Vurmanın zamanı şimdi

Beni sevmeyenler her gün yerermiş

Yerseler de ben ülkümden dönemem

İt denilen korktuğunda ürermiş

Ürseler de ben ülkümden dönemem

Bende evlât kardeş aşkı ziyâde

Bilen bilmeyene etsin ifâde

Yolumu kesse de bin haramzâde

Kırsalar da ben ülkümden dönemem

İllerin güzeli Trabzondanım

Trabzon insanı efendi hanım

Bütün Türk illeri asıl vatanım

Sürseler de ben ülkümden dönemem

Daima dik durur eğilmez başım

Altmış yedilere erişti yaşım

Sokaklarda sürüklense de naaşım

Serseler de ben ülkümden dönemem

Dönmem ben ülkümden yıkılsa cihan

Ülküm için akar damarımda kan

İdâm olmam için verilse ferman

Verseler de ben ülkümden dönmem

Ülküm için ettim yemin ve ahit

Hiç hain olmadım Yaradan şahit

Ben ülküm uğruna olurum şehit

Vursalar da ben ülkümden dönmem

Şair Mehmet sığınırım Allaha

Kalbimi yönelttim ulu dergâha

Beni bir gün mahkûm edip çarmıha

Gerseler de ben ülkümden dönmem

sen beni sevme ben de seni

isrâfa gerek yok

zâten kriz sürüyor

biliyorsun az çok

her şeyi yitiriyorum teker teker

artık yeter

nasıl olsa dengeler değişti

aşk sistemim bozuldu

karambolden çıkmıyor toplarım

olanlar oldu

bundan böyle seni kim çeker

artık yeter

yok şimdi yalanları beyaz perdenin

kahramanlıklar taslandı

kameralar paslandı

daha da uzatmaya 

kalmadıysa nedenin

bu film burada biter

artık yeter

son rengi de düştü üzerime ufuktan

gidenlerin batışının

yer yer infilak etti damarlarım

oysa ben yalnızlığı tanımıştım çoktan

kime yetişirdi ki kollarım

bundan fazla konuşamam

hâlim beter

artık yeter...

önce 

fâreler terk eder gemiyi

en son umut

bâzıları yaşamı 

kolay tarafından görür

bâzıları

sevgiler uğrunda 

ölür

anlatım bozukluğu yapar

çoğu insan

aşklarında

gerisi

beş şıktan birini 

seçmeye kalır

ya da boş bırakırsın

bu gibilerin

son söze etkisi

sıfır

cevap hakkı doğar sonra

birilerine

konuşurken 

sevmek bırakılır

trenler kalkar

kapı önlerinden

istasyonlar

süs olarak kullanılır

ve her masalda böyledir

gelen gideni aratır…

Deli dolu esişime bakıp da

Sevdamızı, kavak yeli sanma ha!

Öyle ani basışıma bakıp da

Aşkımızı, bahar seli sanma ha!

Firarıma, isyanıma aldanıp

Tutunduğum, ince dala uzanıp

Zahmetsiz, emeksiz, kolay kazanıp

Sahipsiz bir, oğul balı sanma ha!

Dışa vurmam, gizlidir her hünerim

Minnet etmem, tevazudur, rehberim

Ne meyve veririm, ne su isterim

Aldanıp da, çırpı çalı sanma ha!

Gelirim de, öyle kolay geçmem ben

Kaşa, göze, yüze değer biçmem ben

Hak edene saymam, tartmam, ölçmem ben

Diye öyle, vakıf malı sanma ha!