Dede Korkut Destanları'nı, TRT ekrana getirdi... Dikkat ettiniz mi, hiç alâka görmedi... Tanıtımları yapılırken ve gösterilirken kime destanlardan bahsettimse aldığım cevap kocaman bir ilgisizlikti. Sorduklarımın çoğu, benden öğrendi, destanların televizyon filmi yapıldığını... Yüzlerden aynı durum okunuyor. Öğrenenler de pek seyretmeye hevesli değildi. Niçin acaba bu ilgisizlik ve kayıtsızlık? Halbuki... Hep biliyoruz ki, bir filmin oynadığı akşam hayat durur... Ben bir akşam yolculuktan geldim. Söz konusu filmin başlamasına on dakika var. Durakta dolmuş bekliyorum, eve gideceğim... Sokaklarda in cin top oynuyor... Dolmuş bomboş geldi ve sadece beni götürdü. Yolda bana, konuyu söylemeye bile lüzum görmeden şoför, "Yetişiriz abi!" dedi.

Hale bakın... Destanlar, ilgi görmüyor; bir mafya filmi destan gibi seyrediliyor... Bunun üzerinde düşünmek lâzım. Millet mafya filimlerine mi merak sardı, kendi destanlarından mı uzak? İkisi de mi?.. Bunlar da pay sahibi tabiî ki... Ama asıl sebep, TRT'nin suyu sıkılmış limon gibi, posa birtakım maceraları göstermesi millete, Dede Korkut Destanları diye... Ruhsuz... Yerleşik medeniyete ulaşamamış göçebelerin tuhaf davranışları ve başlarından geçen olaylar... (Vikingler)in maceraları kadar bize yabancı... Tamam... TRT'nin filimlerine ilgisizliği anladık... Ya bahsi geçen filme alâka niye... Hem de bütün bir milletin... Bu ortak ilgisi neye?

Önce şunu belirtelim, böyle ortak ilgi, bir temele dayanmadan olmaz. Ortak bir temele... Bütün milletin iştiraki; millet vurdulu kırdılı filimleri seviyor kardeşim, gibi basit bir izahla geçiştirilemez. Bir dip şuura, bir derin şuura... Derin bir sebebe dayanır...

Hani psikologlar, bazı davranış bozuklukları için, sebebi çocukluğunda gizli, onu bulup ortaya çıkarmamız lâzım diyorlar ya... Onun gibi biz de bu sorunun cevabını milletin karakterini belli eden ortak eserlerinde, ortak idrakinde aramalıyız.

Milletlerin karakterini, seciyesini, tıynetini, mizacını, en açık ve net olarak "anonim" eserleri ortaya koyar: Atasözleri, türküler, maniler, halk hikâyeleri, masallar, tekerlemeler, bilmeceler ve destanlar...   »Devamı>

İnsanın hak ve hakikate ulaşabilmesi için cevabını bulması gereken sorular ve bilmesi gereken konular vardır. Bunların en önemlilerinden bir tanesi de: “İnsanın, vücudunun yaratılması, yaşatılması, yönetilmesi ve yenilenmesi konusunda yetkisi ve etkisi nedir? İnsan vücudunun gerçek mânâda sahibi ve maliki midir? Yoksa vücut, yaratma, yaşatma ve yenilenmesi yaratıcıya ait olup, sadece yönetme yetkisi insana bırakılan bir emanet midir?” sorusudur.

Bizim inancımıza göre insan kendi vücudunun, evlâdının ve uhdesinde olan malın gerçek mânâda...

Musa IŞIN’ın kaleme aldığı “KÜRTLERİN PKK İLE İMTİHANI” isimli eseri mükemmel bir araştırmacı gazetecilik örneği olarak elimizde.

Musa IŞIN bir bürokrat. 1992 de Erzurum Başkale’de kaymakam olarak başladığı meslek hayatında valilik, mülkiye müfettişliği ve içişleri bakanlığı üstdüzey yöneticiliklerde bulunmuştur. Özellikle Ağrı Valisi iken çok olaylar yaşamış ve terörle mücadelede etkin görevler üslenmiştir. Halen kendisi Kütahya valisi olarak görev yapıyor.

Bir y&oum...

Evde iş biter mi? Biri bitse biri başlar. Bulaşıklarını çarçabuk yıkayıp evcilik oynayan torunlarına seslendi ‘‘Selver, Hediye, İzet, haydi bakam düşün önüme, sizi orman üzümü yemeye götürcem’’ ‘‘Anane incir de olmuş mudur?’’ ‘‘Yok yavrum daha olmadı, öldü olcak,bi kaç güne sararmaya başla. Harman yerindeki orman üzümleri barmak gibi olmuş,sıcak çökmeden gidip yiyem’’ ‘‘Ben gelmeycem, İboyla Hakan beni bekleycekti, caminin avlusunda top oynaycaz’’ ‘‘Bana bak üstünü başı...

(Bir ‘TÜRK MASALI’nın (masalımızın) ilhamıyle…)

Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde… Ben anamın beşiğini tıngır mıngır, babamın kesesini şıngır mıngır sallar iken köyün birinde bir nine ile küçük kız torunu varmış… Köyün kıyısında bir evde kendi hallerinde yaşarlarmış. Yatmadan önce nine küçük torununa masal anlatırmış. Bir seferinde tekerlemeyi söyledikten sonra tam masala geçileceği sırada kız sormuş:

–Nine, haydi babası...

Kardelen’in 42. Toplantısı Yapıldı

Kardelen’in yayın periyoduna uygun olarak yapılan toplantılarının 42.si, 20 Nisan 2024 tarihinde düzenlendi. Toplantı; bu toplantının başkanı Ekrem Yılmaz’ın takdim konuşması ile başladı. Daha sonra derginin son sayısı ile yeni çıkacak sayısı değerlendirildi. Günün olaylarının müzakeresinden sonra bir sonraki toplantının yeri ve tarihi belirlendi.

TOPLANTI BAŞKANI Ekrem YILMAZ’IN KONUŞMASI

Bismillahirrahmanirrahim. ...

Parlamenter sistemin ilk darbesi, inanç ve millî irade düşmanlığını ideolojik bir saplantı olarak sürdüren, laisizmi ve ilkeleri sanal bir din olarak telakki eden, içi boş deyimlerle “irtica hortladı”, “şeriat ve tarikat olayları hız kazandı” diyerek peşine taktığı güruhu tahrik ederek ve kışkırtarak buna inandıran adamın şu sözleriyle başladı: Sizi ben bile kurtaramam.

Bu sözün muhalif mânâsı şu idi: Aslında olayları körükleyen, organize eden benim. Günü gelecek kullandığım bu kesimler sizin külünüzü gö...