|
Anne
Seyyale  Sayı:
85 - Temmuz / Eyl�l 2015
 Anne, akşam oluyor!
İkindiye vuruyor kalbim
Gözlerim sırrın gözlerine değiyor
Büyüyorum ve kapılıyorum çağrılmış balonlara
Ne varsa iteklediğim kendimden
Gerisin geriye kucaklıyor beni yeniden
Çığlığın ve korkunun ellerine.
Saatler mi benden korkuyor?
Ben mi saatlerden korkuyorum?
Zaman susuyor gibi görünüyor
Her şeyi kulağıma fısıldıyor!
Anne, kalbim yoruluyor!
Anne, toprak sensiz, kapılar sensiz!
Korktuğumda sen büyüyorsun
Yandığımda sen büyüyorsun
Kaybediyorum bütün yalnızları
Kaçarken her an yakalanıyorum!
Anne, korkuyorum!
Anne, susuyorum!
Ben susuyorum, büyükçe kayboluyor iklimler!
Ben susuyorum, çöküyor güneş toprağa!
Bakamıyorum, gözlerim yorgun
Duyamıyorum, derinler vurgun bana
Derinleri sensiz geziyorum anne
Sana hiç yaklaşmadan sana koşuyorum
Her an
Anne üşüyorum!
Bulutlar düşüyor gibi rüyama
Deprem vuruyor gitmelerime, her an
Bana ağladığın gibi susuyorum yerimde
Ağladığın gibi yürüyor bulutlar
Seni saklıyor içime hüznüm
Bana yandığın gibi susuyorum yerimde
Anne, korkuyorum!
Karaya vurmuyorum ve yanıyorum!
Serin gözlerinde uzak bir güneş görüyorum
Sabah oluyor, akşam oluyor
Kendimde senli bir yalnızlık görüyorum
Anne, korkuyorum!
|
2507 kez okundu.
Yazara Mesaj
