Anadolu Kapılarına Dayanınca
Mertali Mermer

  Sayı: 111 -

Tweetle

Ergenlikle yarışan askerler hedefe doğru ilerler artık

Meydan aynı meydandır, koşturmaz atları, kan lekeleri silinmez

Senin silâhındır geceyi diri yapan, uykuma kâbuslar sokan senin silâhın.

O ayakları bağlanmış güvercinler şiirimin son oklarıdır, sığınağıdır benliğimin

İşte, zehirliyoruz su kuyularını o büyük savaşlarda,

Yakıyoruz, keten çiçeklerinin bittiğini görüyorum meydanda

O savaş alanında ben gökyüzüne bakıyorum,

Kendisini soğutmaya çalışıyor, kuyuya düşen ay.

Yakmak çünkü yakmak değerli kibri cesaretli olmanın

Tiksinmeden yerlere, yerlere bakmak

Gözlerimi saklamak gözlerimde

İşte koy verdim gökyüzüne o çılgın pusatları

Ölenleri daha da öldürmek için yere,

Sonu sonsuzluğa uydurabilmek için

Papatyalarla süsledim güzel olan her şeyi.

Elimin aydınlığında yok oluverdi kanın

Kulaklarım kulak olmaktan çıktı

Askerlerin elleriyle savaşıyordu Anadolu,

Birden dayandık demir kapılarına Anadolu’nun

Çığlıkla büyüyen, ergenlikle yarışan askerler ölüme yürürdü.