Anne İbrahim Durmaz Sayı:
124 -
 Yüreğim üşüyor anne
Kır çiçeklerine bakamıyorum
İçime hasretin çöküyor anne
Zamanım çıvgara düştü
Beni çocukluğumda bırakıp dizüstü
Başıboş yürüyor anne
Hayallerim alev alev yandı
Gelincikler el veriyor
Her şey kızıla boyandı
Gönlüm kanıyor anne
Sevgi selvilerimi alıp gittin
Her seher her sabah
Küllerimde duman tütüyor anne
Bak yine akşam oluyor
Yalnızlık çöker üstüme
Uçurumlar beni yutuyor anne
Yaz bitti artık, sonbahardayım
Bozguna uğramış bir Gülizar hüznüyle
İşte sararıp soluyorum anne…
|