YYTYK
Servet Y?ksel

  Sayı: 64 - Nisan / Haziran 2009

Tweetle

Ben kendimi unuttum, aklıma yaban girdi,

Sevdiğini severdim, ne istersem verirdi,

Çöller gülistan olur, demir dağlar erirdi,

Gökkubbeyi inleten duaları yitirdim.

Fetihlerin müjdesi rüyaları yitirdim.

Benliğimi gam yüklü, bedbaht duygular sardı,

Ümit, heyecan dolu ne sevdalılar vardı,

Sofralar kalabalık az ile çok doyardı,

Besmele, şükür gitti, bereketi yitirdim.

Heyhat, hayırdan yana her niyeti yitirdim.

Hayat öyle ucuz ki, varsa-yoksa eğlence,

Vicdanlar talan olmuş, firar etmiş düşünce,

Âdemoğullarına ne getirdin ey gece?

Ben başucumda duran saadeti yitirdim.

Ötelerden hediye ibadeti yitirdim.

Bir acayip durum var, korksun kabrinde ölü,

Güllere kezzap döktük, verem ettik bülbülü,

İsraf, cinnet, intihar... Bu ne hal Anadolu?

Teraziler ayarsız, adaleti yitirdim.

Sevgiyi, cömertliği, metaneti yitirdim.

Coğrafyam mahzun şimdi, tarih kapımı çalar,

Yıkılan hayallerim sızlar, gözlerim dolar,

Hüznümden sararıyor çevirdiğim sayfalar,

Kalemim küstü bana okumayı yitirdim.

Kılıç kında paslandı oku-yayı yitirdim.

Anlamaz, anlayamaz derdime bîgâneler,

Sizden medet umarım Hak dostu divaneler,

Ağlasın çoluk-çocuk, ağıt yaksın anneler,

Ceddimden miras kalan asaleti yitirdim.

Ben dillere destan bir memleketi yitirdim