PERDELER
Ali Lalegül

  Sayı: 67 - Temmuz / Eylül 2009

Tweetle

Rengârenk ışıklar, pencerelerde,

Evlerin içinde, hayatlar; renk renk.

Yırtılsa âniden bembeyaz perde,

Görsem de şaşırmam, siyah bir çelenk.

Düşünürüm bâzen, çok uzakları,

Tahta ocakları, damsız evleri.

Bir çocuk düşlerim; benzi sapsarı,

Bir anne; kederli, titrek elleri.

Hayâlden ziyâde, düşündüğümü,

Orada burada, er-geç görürsün.

Perdeler ardında, bir kördüğümü,

Yorganın altında düşünür müsün?

İncecik bir örtü, neleri saklar;

Cinâyet, hıyânet, öfke ve çile.

Ne güzel baksana, derken ışıklar,

Kan ağlar evinde, belki aile.

Alt katta bir bebek, oyun oynarken,

Üst katta ihtiyar, en sonundadır,

Habersiz, bir yanda, kazan kaynarken,

Dışardaki sesler, evi çınlatır.

Takılır gözlerim, gördüğü şeye,

Aklımsa kurcalar, ötelerini.

Acaba ilerde, ne var ki diye,

Gezinir zihnimim, köşelerini.

Ve gün gelir düşer, bütün perdeler,

Sıyrılır idrâkim, sanki kınından.

Hakîkat; ok gibi, rûhumu deler.

Şahidim olurum, en yakınından.