DAĞLAR Hünkar Dağlı Sayı:
68 - Nisan / Haziran 2011
Hemen Mevla ile sana dayandım”
Benim doğduğum yer, vatanım dağlar
Üstümüzden eksilmesin gölgeniz
Ayrıda geçmesin bir anım dağlar
Arkut'un başında bir kara duman
Yabana yol vermez düşmana aman
Bahar gelip çiğdem açtığı zaman
Yürür sana doğru çobanım dağlar
Hiç eksilmez Aladağ'ın beyazı
İçimize işler karı, ayazı
Hâlâ çınlar Koç Köroğlu avazı
Tarihim, geçmişim, destanım dağlar
Çal'dan aşar gider yaylanın yolu
Ak davarı büzer nisanda dolu
Bir gayret geçince şu Gökçe Kol'u
Kuvvet bulur dinim, imanım dağlar
Şayı Boğazı'ndan yukarı doğru
Erenler Duvarı zorlu bir eğri
Öküz Yatağı'nın o ılık bağrı
Yatağım, yastığım, yorganım dağlar
Kızıl Bayır üstü mantar ocağı
Karadağ'dan aşırırız kaçağı
Dedeli Kuzusu köşe, bucağı
Sıçrar gezer geyik, ceylanım dağlar
Bohça Armut'dan sonra Ayı Tepesi
El Üstü Dağı'nda çıngırak sesi
Yanıklık'ın kara, kızıl nefesi
Sayılıdır vaktim, zamanım dağlar
Kuzu Pınar davarları doyurur
Kapı Önü hergeleyi ayırır
Gömürgen'de Çatlak Dedem bağırır:
“Ömrüüüm! Ben nice bir civanım” dağlar
Bakar besler evcili ve yabanı
Bin bir çeşit kurdun, kuşun mekânı
Dört mevsimde ayrı yaşar zamanı
Çiçeğim, yaprağım, ormanım dağlar
|