Züleyha - Sen Muallim Ayhan Bingöl Sayı:
80 - Nisan / Haziran 2014
yine gün doğup geceyi yutacak
toprak sofra kurup ikram ederken
Züleyha, herkes yine bir yol tutacak
ben acı hasret kuşanıp yanarken
kanatları ıslak kuşlar dallarda
taşların dahi üşüdüğü yollarda
bilmezler sefili yangın hallerde
Züleyha ben acı hasret çekerken
vah gönlü sözler anlatamaz sözler
dil lal olur gönle bir hal olur gizler
en güzel sözü gözler söyler gözler
bilsen Züleyha yürekler kanarken
bu gün kuşlar acı acı ötüyor
vah vah çocuklar merhamet istiyor
açlıkla savaşla ölüp yitiyor
Züleyha mevsimler kışa dönerken
vuslat değilse kader, alın yazı
hayatın ne tadı kalır ne tuzu
alevde yandım desene Arap kızı
Züleyha ağladım şiir yazarken
her menekşe ister gölgede ışık,
her çiçek kendini hep sanır mâşuk
insan bir defa olur delice âşık,
ben kanlı gözyaşlarımı dökerken
yağmurdan sonra sevilirmiş güneş
eder tebessüm çiçek böcek dağ taş
en çok hasret kalbe dökermiş ateş
sevdalı yüreğim hasret içerken
bir bilsen balık deryaya doymadan
insan ki insan dünyaya doymadan
vah ölüm girer araya duymadan
Züleyha yürek hasreti yakarken
|