N gazeli Ahmet Özdemir Sayı:
86 - Ekim / Aralık 2015
soluksuz söylenmiş bir gazeldir gidişin / ardın sıra dağılmış bir ev kalır
yüzünün yarısında coşkun bir ırmağın tortusu kalır
akşamdır tek tek solar saksısında yalnızlığın gülleri
avuçlarında dikenler içinde yaralı bir cumartesi kalır
susarsın / sessizliğin örsünde dövülmekten yorulur hançer
dudaklarında dut ağacıyla bölüştüğün ıslığın ağırlığı kalır
oysa iyi bilirsin mutsuzluğun umutsuzluktan geldiğini
neşterini vurduğun derin sızıda ağmamış bulutlar kalır
çünkü bir iç ülke yasıdır kısa kesilmiş saçlarında baban
kasıklarında düşlerinle yarattığın uçurumun yankısı kalır
çünkü kana düşmüştür kanser / taze kara düşmüş leke gibi
nisanla başlattığın her yağmurda ilk aşkın soğukluğu kalır
beni sevgilerle eksiltir karanlık / sen geçerken yeşil bir suyun kıyısından
kardelenlerin açtığı yerde boynu bükük iki çocuk kalır
|