N gazeli
Ahmet Özdemir

  Sayı: 86 - Ekim / Aralık 2015

Tweetle

soluksuz söylenmiş bir gazeldir gidişin / ardın sıra dağılmış bir ev kalır

yüzünün yarısında coşkun bir ırmağın tortusu kalır

akşamdır tek tek solar saksısında yalnızlığın gülleri

avuçlarında dikenler içinde yaralı bir cumartesi kalır

susarsın / sessizliğin örsünde dövülmekten yorulur hançer

dudaklarında dut ağacıyla bölüştüğün ıslığın ağırlığı kalır

oysa iyi bilirsin mutsuzluğun umutsuzluktan geldiğini

neşterini vurduğun derin sızıda ağmamış bulutlar kalır

çünkü bir iç ülke yasıdır kısa kesilmiş saçlarında baban

kasıklarında düşlerinle yarattığın uçurumun yankısı kalır

çünkü kana düşmüştür kanser / taze kara düşmüş leke gibi

nisanla başlattığın her yağmurda ilk aşkın soğukluğu kalır

beni sevgilerle eksiltir karanlık / sen geçerken yeşil bir suyun kıyısından

kardelenlerin açtığı yerde boynu bükük iki çocuk kalır