|
Usan
Sylvia Plath  Sayı:
51 - Ocak / Mart 2006
 Kurumuş çay yaprakları belasını arayan
bu şeyleri çıkardı şimdi karşımıza,
yokluğun ellerinin şekil verdiği dekoru: gelecek;
çingenenin avuç içinden geçen bu çizgileri ve
esneyen bu öngörü sahibi sandığından öte
“istila!” hükmü vermeye değer bir tehdit göremeyecek…
Tehlike ölü bir cenin gibi şimdi: yiğitler
bulur eski zaman devlerini ve önceden hiç adı
duyulmamış ejderha yüzlerini, bir engizisyonda
anlamsızca dehşetin kılıcıyla kıvranırken masalın prensesleri.
Hayvan sembollerinin ördüğü aşılmaz bir orman,
getirir sonunda henüz şanına ermemiş
kahramanları bir yol ayrımına
ve daha zarlar atılmamışken ve sahne
tek bir hevesli bakış için dolmamışken, o büyük
imhayı umut etmek; ne bir mazeret, ne bir takdir
yetmez mutlu olmayan sonların kapı bekçisi
kadın veya kaplanı yolundan döndürmeye…
Türkçe Söyleyen: Sinan AYHAN
|
3174 kez okundu.
