|
Alemlerin Efendisine
Ryza Tozlu  Sayı:
61 - Ekim / Aralık 2009
 Karanlığa ışık düşürdü gölgen,
Güller utandılar Gül Cemalin'den
Parmakların pınar oldu da aktı,
Çeşmeler susadı, suyuna senin.
Seni öldürmeye kalktı ölmüşler,
O heybetli Ömer Sen'de dirildi.
O ne dirilişti şahit melekler:
Yer şahit, gök şahit; Ömer ölmedi.
Nerde Ebu Cehil, nerde Muğire
Söz büyüsü neymiş gördüler elbet
Kurudu elleri Ebu Leheb'in
Bir küfür uğruna öldüler ebed.
Put kıran soydandı, Serdar-ı Nebi,
Torunuydu yüce Halilullah'ın
Put devrine öyle bir mühür vurdu
Tuğrası ebede kadar tevhitten.
Günün ötesinde Sen, berisinde Sen,
Sana canım kurban, cananım kurban
Ben de kim, canan da kim,
Sana âlemdeki, âlemler kurban.
|
1828 kez okundu.
Yazara Mesaj
