|
Kitabı olan aslan, gönülde yatan aslan
Mehmet Hasret  Sayı:
81 - Temmuz / Eylül 2014
 bir bayrak köz dokunur yaşamın incisine, bir hızar telaşı kalmış eski kitapların sayfalarında, gemiyim
veya örtüyüm veya hayli ikisi birden, sizi süzdüm, isabet, bir güneş şerbeti indi, gökyüzünden;
bir güneş şerbeti, akıbet, yonca bir el arayan kıpırtılarıma…
Kalbi paramparça bir adam vardı, yüzü serindi, omuzları, gözleri külhan yeriydi... Bir çam yaprağına çiğ düşse, sessizlik her şeyin üzerinde okyanus olur, dalgalanırdı...
Kalbi paramparça bir adam vardı; dirsekleri yedi kavisli düşüncelere köprü, başı gök havanlarında pekmezdi, su uykusu bilir, demir leblebi bilmezdi; her şeyi okur, şu başka bir şey, şunun da sayfasını çevirmeyeyim, demezdi…
Kalbi paramparça bir adam vardı; sulhu sever, cebinde bir çakı taşımazdı; susması konuşmak, konuşması bin adamdı; söğüt ağaçlarından şarkı dinler, kuşdiline kuş evinden sayfalar yapandı; divan gönlüne yatar, divan gönlünde saatlerce uyurdu, kamçı hükmünü hiç bir şartta tanımazdı...
Kalbi paramparça bir adam vardı, yedi kat göğe nazar, yedi kat surette toparlanmak için, üzerine bir kitap aldı, yine de çok üşüdü, üzerine aldığı kitap kalp oldu, kalp de kitap, o sayede, kış uykusunda yaz, yaz hararetinde kış kış, acı sineler toparladı...
Kalbi paramparça olan adamın gönlü yazıydı, suratı kitap; gönlü yazı olanın, göklerde adı vardı, kalem bir tutkuydu, gökçe adım, kâğıt göklüce sakinlerinin vatanı... ve bütün bir tabiat, göklü kuşam ve göklüce yazı…
Kalbi olan adam, paramparçaydı; ne zaman bir kitap gördü, o vakit kalbini kitap yapıp, göklere doğru toparlandı... “Yürüyen bir kitap olmak” dedi içinden, su gürledi, toprak gürledi, “kalbi paramparça olan adam”ın içi gürledi…
Gür bir ormandan geçti söz, insan içine şekil oldu; gökten üç elma düştü; biri “insan”ın oldu, biri “cemiyet”in, biri de “kalbi paramparça olan adam”ın… Hikmet ve kerevet, sadece bize kaldı…
|
Eklenen Yorumlar
Ekleyen : Sinan AYHAN 01.09.2014
Yorum : İnsanda ne çok kıvama erme noktası var, kamil noktalar bir bütün, ses, koku, duyuş, düşünüş insanda kamile erecek ki, bu emanet kemale ermekle tutulabilen bir şey; harf sese dokunacak, harf ve ses sonra anlama dokunacak ve helezen helezen harfin, sesin, anlamın, anlamanın, hissetmenin, idrakin ve ötesinin her hali bu kamil noktalar senfonisinin bir eseri olacak, insan, oraya varmadan hiç bir şey... Allah razı olsun Özgür, şiir de bir kamil noktası çünkü...
Ekleyen : özgür 20.08.2014
Yorum : şiir ruhu üflenmiş yazılar..hikmet de insanlığa emanet. ellerine sağlık..
“Yürüyen bir kitap olmak” dedi içinden, su gürledi, toprak gürledi, “kalbi paramparça olan adam”ın içi gürledi…
|
3335 kez okundu.
Yazara Mesaj
