|
Yazmakla Görülen…
Mehmet Hasret  Sayı:
113 -
 Hasretim; kendimde kendime hasretim.
Başı ve sonu körleşmiş bıçak… Sana, bıçkısı dünyayı buruşturan bir hamlenin özünü zerk etmeli, ne varsa çöp… Kursağa takılan bir şey…
Nefret etmiyorum ondan, ama süngü ile uzaklaştırılanı da sevmiyorum… Körlüğün ucu bucağı yok, ben görmek istiyorum.
Gözle görülmez; belki elle görmeliyim, belki dudakla, belki konuşarak… Hissederek… Bir özü ilhamla yıkayarak… Yazmanın her kefenden azade bambaşka bir hali, bambaşka gözleri var. Ne desem, görüyorum, içinde yoğurucu, harmanlayıcı elleri olan ve bir kalemi olan gözlerle görüyorum, körlüğü gövdemle iteleyip, yazarak görüyorum.
Yazarken görüyorum ancak, ben bütün normallerin körüyüm, körüm… Ama bir şeyi, meseleyi yazmaya göreyim, işte o vakit görüyorum; ben yalnızca yazınca görüyorum…
|
906 kez okundu.
Yazara Mesaj
