YÜZ ON BİR KERE MENEKŞE
Ferhat Nitin

  Sayı: 93 - Temmuz / Eylül 2017

Tweetle

Mutluluk haricinde başka bir işim var benim.

Lâleleri, menekşeleri yolcu ediyorum akşam kızıllığına.

Beklemenin ötesine atıyorum yalnızlıkları.

Yakıyorum bir gecede dünleri, bugünleri.

Görseydi şayet camsız çerçevesiz bir kalp

dize gelirdi,

Ne umutları heybesinden attığına bir şahit;

gece bakan yüzünde.

Heybetinden kör oldu menekşeler.

Açamıyor gözünü ay karanlığına

Ki gece belirirdi menekşeler

sabaha yolcu umutlar gibi.

Kaçarak izlerini kaybettirirdi,

Ne ok ne kurşuna benzerdi.

Kurşuna dizilen bir yürek diyorum.

Bir yürek.

Asmış kendini rıhtıma

Bayraklar yarıya çekilmiş

Menekşelerin ölümü var

Koşun.

Dalgaların arasında boğulmuş umutlar.

Nefsine yenik

Kanıyor

ay karanlığına.

Ne yazık.

Mahkûm etti kendini.

Bir bilse,

Bir bilse ah çekilecek o uçurumdan,

Yok, yok bir de buradan bak

Menekşelere,

hâlâ mutlu mu?