Çocukluğumuz Mehmet Balcı Sayı:
103 -
Eski resimlerin renkleri solmuş
Sıhhat ve neşemiz çoktan kaybolmuş
Kimileri der ki çok iyi olmuş
Eziyetle geçti çocukluğumuz
Eski resimleri ele almışım
Resimlere bakıp biraz dalmışım
On iki yaşımda yetim kalmışım
Ağlayarak geçti çocukluğumuz
Ablam ve kardeşim bile yaşlanmış
Doğruyu söyleyen herkes taşlanmış
Dizler ve ayaklar hepsi paslanmış
Fakirlikle geçti çocukluğumuz
Sözlerim olsunlar kulak küpesi
Yetim kalanların ağlar ebesi
Zorlukla alırım şimdi nefesi
Yoksullukla geçti çocukluğumuz
Komşular ezerdi üzerdi bizi
Torunlara verdik tüm sevgimizi
Dünyanın hayatı kısa bir gezi
Hıçkırıkla geçti çocukluğumuz
Anladım ki her şey gelip geçici
Bulunmaz gençliğe kıymet biçici
Herkese açıktır evimin içi
Sıkıntıyla geçti çocukluğumuz
Mehmedim kafanı vurma her taşa
Yazılan ne ise o gelir başa
İstersen on sene ister yüz yaşa
Bunalımla geçti çocukluğumuz
|