Kalmadı
Mehmet Balcı

  Sayı: 105 -

Tweetle

Aşk bedeni yavaş yavaş çürüttü,

Güneş vuran karlar gibi eritti,

Meyve vermez ağaç gibi kuruttu,

Ekmek, biçmek için malım kalmadı.

Yaşayan bir ölüyüm şu cihanda,

Bal vermeyen bir arıyım kovanda,

Neyin vardır diye dostlar soranda,

Kimseye vermeye gülüm kalmadı.

Kaç yıl oldu uğramadım yurduma,

Kimse çare bulamıyor derdime,

Dostlar bile gelmiyorlar yardıma,

Dostlara vermeye balım kalmadı.

Doğduğumdan beri gönlüm yaralı,

Niye bilmem alın yazım karalı,

Sevmem artık olsa bile kralı,

Yürümeye bile hâlim kalmadı.

Fakirim ya hor ve hakir baktılar,

Benzin döküp her yerimi yaktılar,

Bir tokat da vurup yere yıktılar,

Derdimi demeye dilim kalmadı.

Şâirim elimden düşmüyor kalem,

Ne bir hizmetçim var, ne de bir kölem,

Benim bu hâlime gülüyor âlem,

Doktor, ilâç için pulum kalmadı.

Mehmet Balcı düştü uzun yollara,

Hasta düştü, muhtaç oldu ellere,

Eskiden dökerdim derdi tellere,

Saz kırıldı bir tek telim kalmadı.