Duy Beni!
Sadettin Kaplan

  Sayı: 60 - Nisan / Haziran 2008

Tweetle

Senin yüce ahlâkındır hevesim,
Rüsvâ etti hayâ bilmez huy beni...
Haykıra-haykıra kısıldı sesim,
Faş eyledi gizlendiğim kûy beni;
Ya Muhammed, Ya Muhammed, duy beni!..

Yüreğimde çözüldükçe örükler,
İblis isyan ateşimi körükler...
Uçurumdan uçuruma sürükler
İçimdeki geme gelmez tay beni;
Ya Muhammed, Ya Muhammed, duy beni!..

Hor görüldüm, ötelere itildim,
Gidip nefis yosmasına tutuldum,
Sığındığım kapılardan atıldım;
Sen de sahip çıkmaz isen vay beni;
Ya Muhammed, Ya Muhammed, duy beni!..

Günden güne genişleyen açımla,
Âvâreyim şu ağarmış saçımla...
İsyanımla, günahımla, suçumla,
Ümmetinin arasında say beni;
Ya Muhammed, Ya Muhammed, duy beni!..

Senin aşkın bend olur bu taşkına,
Tut elimden, yol göster bu şaşkına,
Habibi olduğun Allah aşkına,
Şu melâmet libasımdan soy beni;
Ya Muhammed, Ya Muhammed, duy beni!..