|
B?y?k Acy
Ahmet Mahir Pekşen  Sayı:
59 - Ocak / Mart 2008
 Hasret... Dünyada hasret, hasreti çölün suya,
Veyahut kapkaranlık gecelerin uykuya…
Hasret, o yıllar süren uykudan uyanıyor.
Çöle ateş düşüyor, için için yanıyor.
Âlemler kucak açmış, bekledikleri rahmet,
Beklenen o son elçi; Allah Resûlü; Ahmet.
O'nu bekliyor o gün, su denizde, kum çayda,
Şeref o an, o günde, o haftada, o ayda.
O gün kıpırdanış var, Arafat'da, Hira'da.
O anı bekleyenler ard ardına sırada.
Doğacağı haberi kulaklara varınca,
Bayram etti gökte kuş, yerde gezen karınca.
Ufuktaki aydınlık siyahı boğuyordu,
O gün güneş dünyaya bir başka doğuyordu.
Toprak o ruha hasret, toprak vurgun o cana,
Toprak bir müjde ile kapıldı heyecana.
|
3435 kez okundu.
Yazara Mesaj
