B?y?k Acy Ahmet Mahir Pekşen Sayı:
59 - Ocak / Mart 2008
Hasret... Dünyada hasret, hasreti çölün suya, Veyahut kapkaranlık gecelerin uykuya…
Hasret, o yıllar süren uykudan uyanıyor. Çöle ateş düşüyor, için için yanıyor.
Âlemler kucak açmış, bekledikleri rahmet, Beklenen o son elçi; Allah Resûlü; Ahmet.
O'nu bekliyor o gün, su denizde, kum çayda, Şeref o an, o günde, o haftada, o ayda.
O gün kıpırdanış var, Arafat'da, Hira'da. O anı bekleyenler ard ardına sırada.
Doğacağı haberi kulaklara varınca, Bayram etti gökte kuş, yerde gezen karınca.
Ufuktaki aydınlık siyahı boğuyordu, O gün güneş dünyaya bir başka doğuyordu.
Toprak o ruha hasret, toprak vurgun o cana, Toprak bir müjde ile kapıldı heyecana.
|