|
“SULTANım”
Züleyha Koç  Sayı:
39 - Ocak / Mart 2003
 Sultanım, bugün seni
İpek yataklar içinde düşündüm yine…
Ve utandım, ümmetliğimden!
Sen, sedirler üzeride yatarken
Sağ yanına;
Rüyalarını melekler süslerdi…
Bense rahat uyuyamıyorum
O ipekten yatakta;
Çünkü ben, sensiz zamanın katranlarında
Açtım gözlerimi dünyaya
Nur yüzüne kavuşamadım.
Oysa acılar içinde,
Sen’li zamanlarda yaşamalıydım.
Karnım bir hurmayla doyabilmeliydi
Senin gibi…
Ayaklarımı sıcak kumlar dağlamalıydı
Senin gibi…
Ebu Cehil’in öfkesine muhatap (duçar) olmalıydım;
Leheb’ azgın kinine…
Ve içime düştü mü aşkının ateşi,
Erkam’ın evinde almalıydım soluğu…
Ve içimde büyüdükçe ateşin,
Mescid-i Nebevî’de bulmalıydım seni!..
Beni affet Sultanım,
Ben nankörüm!
Sensiz zamanlarda
Hayatın akışına bıraktım kendimi
Unuttum, hatırlamadım seni.
Oysa Cennet’e kolay ulaşmamıştı ashabın…
Bense rahat içinde bekledim Cennet’i…
Beni affet Sultanım, Efendim…
Bana şefaat et;
Çünkü bu acz- bîçare,
Senin şefkatine Allah’ın rahmetine muhtaç!
|
1959 kez okundu.
Yazara Mesaj
