SEN VE BEN Ahmet Çelebi Sayı:
93 - Temmuz / Eylül 2017
Karanlık saatlerin kuytu hayalinde buluştuk
Umutlardan bile korkup sığındık ikimize ikimiz
Ötedeki sesler indi kalbimize gök yırtıklarından
Şımarmış gözlerine ve umursamaz bakışlarıma
Sen ve ben kavgaydık barıştık, isyandık belki de...
Sesi içinde boğulmuş hayattık biz
Sen ve ben
Dirilişi güneşin ışıklarında kaybetmiş iki çocuk
Lodosun oğlu ben poyrazın kızı sen olmalıydın
Hani ben haşin ve tutarsız sen soğuk hep, hep soğuk
Dağ başında buluttan dert,
Dağ eteklerinde pınarların rahmet türküsü
Cisimsiz dünyamızda hayal resimleri sen...
Öksüz bir ağrı, cansız bir ümit, titrek bir hayal
Gece yarısında iki damla izi
Bitmiş bir dünün arkasında olmayan yarın
Kalem kalem ezilen bir mısra ben...
Aklın çöllerinde kum dalgası olan bir tufan
Sürü sürü inatlara karışmış kalp sızısı
Kervan kervan ayrılığa yürüyen bir ruh
Yol ayrımlarında riyakâr göz yaşları
Ve kirpiklerin ıslaklığından kayan bir aşk
Sen sen sen ve ben
|