|
Umutsuz
Mevlüt Yavuz  Sayı:
122 -
 Doğmamış çocuğa don biçer gibi
Biçtiğim kefeni kendim örtündüm
Ecinni tasından su içer gibi
Kâh çarpıldım, kâh ikiye bölündüm
Rengârenk açılır, ruhsuz kokusuz
Akşam sefaları, aynalarımda
Boynuma buz gibi hissiz dokusuz
İki kol dolanır gece yarımda
Son tebessümünü, dikip saksıya
Nöbet tutuyorum, derin sukutla
Her gece, dalmadan önce uykuya
Penceremde suluyorum umutla
Havaleler, nöbetlerle beslendim
Kül serperek dayandım her acıya
Yaslandıysam senin için yaslandım
Bir ümit diyerek, kahpe geceye
|
289 kez okundu.
Yazara Mesaj
