|
BÜYÜK HASRET
Ahmet Mahir Pekşen  Sayı:
39 - Ocak / Mart 2003
 Hasret… Dünyada hasret, hasreti çölün suya,
Veyahut kapkaranlık gecelerin uykuya.
Hasret, o yıllar süren uykudan uyanıyor.
Çöle ateş püskürüyor, için için yanıyor.
Âlemler kucak açmış, bekledikleri rahmet,
Beklenen o son elçi; Allah Resûlü; Ahmet.
O’nu bekliyor o gün, su denizde, kum çayda,
Şeref o an, o günde, o haftada, o ayda.
O gün kıpırdanış var, Arafat’da, Hira’da
O anı bekleyenler ardardına sırada.
Doğacağı haberi kulaklara varınca,
Bayram etti gökte kuş, yerde gezen karınca.
Ufuktaki aydınlık siyahı boğuyordu,
O gün güneş dünyaya bir başka doğuyordu.
Toprak o ruha hasret, toprak vurgun o cana, Toprak bir müjde ile kapıldı heyecana.
|
2884 kez okundu.
Yazara Mesaj
