|
RAYLARIN BAMTELY...
Ahmet Mahir Pekşen  Sayı:
64 - Nisan / Haziran 2009
 Kaç büyük aşk sallanan ellerle sona erer,
Yaş toplar ırmaklardan, dağlardan hasret derer,
Mehtap bir deniz olur, raya yakamoz serer.
Kalpler vardır heyecan darbesiyle tekleyen,
İstasyonda kavuşur beklenen ve bekleyen.
İç çekişler kalplere gizlenir kaç sinede?
Yaş doğar kaç çocukta, ahh büyür kaç ninede?
Çeker gider insafsız uzaklara yine de.
Dumanında feryadı toplar, göğe savurur,
Ayrılık hem buz, hem kor, kaç yüreği kavurur.
Duygular çeşit çeşit, sarmaş dolaş garlarda,
Gözlerde seksek oynar, sevinç-hüzün ard arda.
Sebebi meçhul kalır, her göz biraz ağlar da.
Gözlerin bilmecesi öyle zor, öyle girift,
Ümit hep gök mavisi, hasretin rengi hep zift.
Bir kucak müjde dolu. Ya kasavet? Bin batman,
Hüzün burada yavrun, çok güç raylara atman,
Ağlamak istiyorsa, zor, gözünü aldatman.
Gözlerde ki nedir ki? O mu sandın ağlayan?...
Kirpikler nem olur mu kalpte yoksa çağlayan?...
Trenler beste yapar, notaları kor olur,
Sesler hep bamtelinden, gamdan geliyor olur,
Sel zapt olur, yaşlara set çekmek çok zor olur.
İki demir arası, hasret şarkısı çalar,
Hüzünleri dağıtır, umutları parçalar.
|
3545 kez okundu.
Yazara Mesaj
