Bizim eller
Halis Arlıoğlu

  Sayı: 85 - Temmuz / Eylül 2015

Tweetle

Yine bahar geldi, açıldı güller;

Kokar bizim elde, şimdi sümbüller.

Giyinir-kuşanır, tâze gelinler.

Kokar bizim elde, şimdi sümbüller.

       Sabah namazıyla, bir telâş başlar.

       Okunur ezânlar, uçuşur kuşlar.

       Gurbette olanlar, sılayı düşler.

       Kokar bizim elde, şimdi sümbüller.

Kalaylanır artık, bakır güğümler..

Yaylada, köyde, başlar düğünler.

Dâvetliler çoktân, gider-gelirler.

Kokar burcu burcu, şimdi o güller

       Yeşillenir orada, dağlar ovalar.

       Başlar yapmaya, kuşlar yuvalar.

       Ses verir eşinir, o genç boğalar..

       Kokar burcu burcu, şimdi o güller.

Koyunlar-kuzular, yayladan iner.

Bütün yorgunluklar, o zaman diner.

Gurbette olanlar, köyüne döner.

Kokar burcu burcu şimdi o güller.

       Yaşlılar dizilir, seyir bakarlar.

       Damların üstünden, şeker atarlar.

       Gençler oynar iken, tek tek basarlar.

       Kokar bizim elde, şimdi sümbüller.

Düğün alayları, uzaktan gelir..

Saadet mutluluk olsun dilenir.

En güzel duygular, orda dillenir.

Açar bizim elde, o tâze güller.

       Herkesin elinde, bir çorba tası.

       Dolup boşalır, köyün ortası..

       Gurbette kalanın, artıyor yası.

       Kokar bizim elde, şimdi sümbüller.

Mutluluğun böyle, izleri kalır.

Düğünler, töreler hep hatırlanır.

Artık o gelenler, tek tek dağılır.

Kokar burcu burcu o taze güller..

       Hayâtın izleri, kalır içinde..

       Nasıl anlatılır, hangi biçimde.?.

       Hayâli muhayyel, her birisinde…

       Kokar burcu burcu, sılada güller.