Sesleniş Halis Arlıoğlu Sayı:
92 -
Karanlık sokaklarda, bir ışık aradım ben..
Hatırlar mısın bilmem, mâzideki hâli sen?
Hüzünle gelip geçtim, bastığın o yerlerden.
Andıkça yanıyorum, hayâlimden geçtin sen.
Her yazdığım şiirde, baştan başa sen vardın.
O ıssız gecelerde, hasretinle yanardım…
Günler gelip geçince, unutulmuş o yıllar.
İşte yazdım bunları, belki şimdilik anlarlar...
Bir ay gibi doğmuştun, kararan bu ufkuma.
Şimdi hicranlar çöktü, yaralı şu bahtıma.
Neşîdeler yazdım hep, belki duyarsın diye. (1)
Bergüzar bıraktığın, bir o kaldı hediye (2)
Batan yıldız-doğan ay, umut verirdi bize;
Gün guruba dönünce, gelirdik evimize...
Ne ismin ne cismin, hülyâlarım boş artık.
Unutulmuş o yıllar, kırılan kalbim örtük.
Belki rahmet dilersin, bunları okuyunca...
Boşa hayâl kurmuşum, ben hayâtım boyunca.
Yalnız hâtırâlarda, kalan o mutlu yıllar...
İki damla gözyaşı, boşa giden hülyâlar...
Hangi yöne bakınsam, bir serâp görüyorum.
Kurumuş pınar gibi, sessizce ölüyorum.
Açmıyor bağımdaki, mis gibi kokan güller.
Susmuş artık ötmüyor, şakıyan o bülbüller.
Feryâdımı duyar mı, senin gibi hissizler?
Zifirî bir karanlık, gündüzlerle geceler.
Artık Ona yöneldim, başkasından çâre yok.
Yaralı gönüllere, merhameti Onun çok...
Bahar geçer yaz geçer, bir gün çiçekler açar.
Bu dünyâ âleminde, böyle kaldım ben nâçâr…
Birlikte mutlu olur, güçlükleri savardık…
Her şeyi inkâr ettin, o günleri say artık…
Dağda öten keklikler, burcu kokan kekikler.
Dokuduğun mekikler, bilmem bizi ne bekler?
Meleşir koyun kuzu, verirdik onlara tuzu…
Yaratan insaf versin, bitsin artık bu sızı.
Acı yüreğime indi, ne durdu ne dinlendi.
Eller gülüp eğlendi, benim derdim dillendi.
Vurgundu hayâtımız, her zorluğa verdik omuz.
Baştan ayağa gamız, mutluluğu bilmedik biz.
Hüzün keder bendedir, ecelim ensemdedir.
Bana sitem etsen de bir, aklım yine hep sendedir.
Bin türlü kahır çektim, insaf senin nerendedir?
Artırdın hep hicrânımı, böyle gidip gelsen de bir…
(1)-Ezbere okunan şiir.(2)-İlk gün verdiği mendil)
|