LİSAN-I AŞK
Fatih Öncü

  Sayı: 64 - Nisan / Haziran 2010

Tweetle

Seni övmeye lisan-ı aşkımda yok kudret

Bürde istemem, yeter ki rüyama teşrîf et.

Nefes gibi su gibi, sana muhtaç kalbime

Hiç olmazsa, cennet kokundan bir parça lütfet.

Seni Mevlâ meth etmiş, sözlerim bîçâredir

Kapında kölen olmak, bu cana sanma külfet.

Kölen olmaktan korkarım, incitirim diye

Kölene köle eyle, olmaz rûhuma zahmet.

İçimdeki aşkın kaynağı benden değil

İstemezsen bulamam, seni sevmeye kuvvet.

Aşkın ateşi ile kor oldum yanarım

İster isen deli diye taşlasın cemiyet.

Düştüm çöllere, sanma ki seni ararım

Hangi mağaraya sindi, cisminden silüet

Ağırladı güvercin, kutlu misafirini

Bir örümcek kadar edemedim sana hizmet.

Sığınırsın diye, hangi deliğe gireyim

Nasip olur mu bana da, yılandaki ülfet.

İsteyemem, ne olur yazsınlar defterine

Ümmetin olabilsem, ey sahibi risâlet!

Kemter ismimle, gül dudakların incinmesin

Tebessüm etmen, olur kurtuluşuma senet.

Elimde sermayem yoktur, boşa geçti ömrüm

Şayet kabul edersen, hissiyatımdır servet.

Tek korkum alınmasıdır, verilen can gibi

Sevgin dahi benim değildir, senden emanet.

Ey hakîkat semâsının cilveli güneşi

Göstersen yüzünü, ârımdan bakamam elbet.

Büründüm, sana olan aşkımın libasına

Budur hasta gönlüme hırka-yı saâdet.